grrrr...

Ooh wat een vreugde om een wijsneusje als buurmeisje te hebben...
Marten komt bijna huilend naar boven, "memmie, Katie zegt dat God mij niet lief vindt"
Ok, ik spring op en ga kijken wat er aan de hand is...

Katie en Richtje zijn prinsesjes aan het spelen, en helaas voor Marten, is dat de enige 'dressup' die wij momenteel hebben, jaja, er komt wel eens wat meer bij, ik ben nog op zoek... maar een firechief en een cowboy passen niet echt in het plaatje van prinsesjes...
Marten wil ook graag meespelen natuurlijk! Dus hij pakt ook een verkleedpakje. En toen begon het dus: "God doesn't like boys who wear dresses" Toen kwam Marten dus bij mij dat God hem niet lief zou vinden... Ik zei tegen Marten dat hij best wel een jurkje aan mocht doen als hij dat wou...

De rest van de conversatie:

M: "my mom sais I CAN wear a dress now if I want to"
K: "well my mom sais you can't"
M: "I'm at home, so I can do what I want"
K: "my mom and dad were reading out of the bible that Jesus said that God doesn't like boys who wear dresses"
M: "well, than your bible is wrong"
K: "no it's not"
M: "Yes, your bible is wrong and my mom sais I can!"

Toen ben ik er maar tussen gekomen en even duidelijk gemaakt dat er een verschil is tussen de werkelijkheid en doen alsof. Dat Marten maar beter niet een jurkje aan kan doen naar school ofzo, maar dat hij thuis best wel een speeljurkje aan mag doen om dan zo als prins te spelen...

Toen zei Marten "ow by the way, this is not a dress, it's clownspants that I use as prince outfit"



Ik zit hier al de hele ochtend te wachten tot het tijd is voor haar om naar huis te gaan, want ze werkt mij een beetje op de zenuwen... Het kleine baasje van de buren grrrrr....